وَ قَالَ ع: إِذَا احْتَشَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ فَقَدْ فَارَقَهُ قال الرضي يقال حشمه و أحشمه
إذا أغضبه و قيل أخجله أو احتشمه طلب ذلك له و هو مظنة مفارقته
و هذا حين انتهاء الغاية بنا إلى قطع المختار من كلام أمير المؤمنين عليه السلام،
حامدين للّه سبحانه على ما منّ به من توفيقنا لضم ما انتشر من أطرافه،
و تقريب ما بعد من أقطاره. و تقرر العزم كما شرطنا أولا على تفضيل أوراق من البياض
في آخر كل باب من الأبواب، ليكون لاقتناص الشارد، و استلحاق الوارد، و ما عسى أن يظهر لنا بعد الغموض،
و يقع إلينا بعد الشذوذ، و ما توفيقنا إلا باللّه: عليه توكلنا، و هو حسبنا و نعم الوكيل.
و ذلك في رجب سنة أربع مائة من الهجرة،
و صلى اللّه على سيدنا محمد خاتم الرسل، و الهادي إلى خير السبل،
و آله الطاهرين، و أصحابه نجوم اليقين.
و درود خدا بر او، فرمود: وقتی مؤمن برادرش را به خشم آورد، به يقين از او جدا شده است.
می‌گويم: (حشمه و احشمه، يعنی او را به خشم آورد، برخی گفته‌اند،
يعنی او را شرمنده ساخت و احتشم به معنای فراهم آوردن چنين حالتی است که زمينه جدائی را پديد می‌آورد).
(اين آخرين قسمت از سخنان برگزيده امام، امير المؤمنين عليه السّلام است
که خدای را سپاس می‌گويم تا مرا به اين گرد آوری سخنان پراکنده،
و نزديک ساختن آنها به يکديگر در يک مجموعه، توفيق عنايت فرمود،
در آغاز کار، برگ‌های سفيد در هر فصل قرار داديم تا به کلام تازه، يا تفسير جالبی که رسيديم بر آن بيفزاييم،
تا سخن پوشيده آشکار شود، و آنچه دست نايافتنی می‌نمود به دست آيد. توفيق ما از خداست،
و بر او توکّل می‌کنيم، که او ما را کفايت کننده و بهترين سرپرست است،
و جمع آوری سخنان امام عليه السّلام در ماه رجب سال 400 هجری انجام پذيرفت
درود ما بر سيّد و مولای ما حضرت محمّد صلّی اللّه عليه و آله و سلّم خاتم پيامبران،
و هدايت کننده انسانها به بهترين راه‌ها، و بر اهل بيت پاک و ياران او باد که ستارگان يقين‌اند)
(اخلاق اجتماعی)
قَالَ ع كُنْ فِي الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ- لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ
درود خدا بر او، فرمود: در فتنه‌ها، چونان شتر دو ساله باش، نه پشتی دارد که سواری دهد، و نه پستانی تا او را بدوشند.
(اخلاقی، سياسی)
